Dziecko, która podjęło próbę samobójczą, powinno pozostawać pod opieką psychologa.
.jpg)
Jak zadbać o dziecko, które podjęło próbę samobójczą? Co zrobić żeby poczuło się bezpiecznie?
Próby samobójcze wśród młodzieży to niestety zjawisko, które ma tendencje wzrostowe. Co roku obserwuje się coraz więcej nastolatków, którzy wybierają najgorszy możliwy sposób radzenia sobie z problemami. Przyczyny mogą być różne: brak akceptacji ze strony środowiska, nieprawidłowe relacje w rodzinie, uzależnienia, czy depresja. Powodów może być bardzo wiele. W przypadku dokonania próby samobójczej metody pomocy muszą być odpowiednio dobrane, regularne i możliwie szybko rozpoczęte.
Myśli samobójcze i samookaleczenia. Dlaczego dzieci chcą zrobić sobie krzywdę?
Kiedy rodzic zauważy, że jego dziecko samookalecza się może odczuwać rozpacz. Nie rozumie, dlaczego dziecko z własnej woli, zadaje sobie rany żyletką lub innym ostrym narzędziem. Usłyszenie od własnego dziecka „chcę się zabić” może prowadzić do ogromnego lęku, zetknąć się z takimi słowami mogą z kolei nawet rodzice tych dzieci, które teoretycznie mają wszystko i nie mają żadnych problemów.
Najczęściej autoagresja (bo zachowania z tego właśnie zakresu są samookaleczeniem) ma pewne podłoże, o którym dziecko nie do końca nawet musi mieć świadomość. Tendencja do zachowań autoagresywnych, w tym do samookaleczeń, pojawiać się może m.in.
w przypadku:
- zaburzeń i chorób psychicznych,
- występowania u dziecka uporczywych, niechcianych myśli (w takiej sytuacji samookaleczanie ma na celu choć na chwilę uwolnić dziecko od nich),
- poczucia winy czy konieczności ukarania samego siebie,
- prób zwrócenia na siebie uwagi innych ludzi (dzieci, które czują się osamotnione),
- braku umiejętności rozładowywania napięcia czy lęku (jako sposób na radzenie sobie z tymi uczuciami).
Innymi problemami, które także mogą prowadzić do myśli samobójczych u dzieci i młodzieży, bywają:
- trudności w kontaktach z rówieśnikami,
- trudne sytuacje rodzinne,
- poważne zmiany życiowe,
Co zrobić? Jak wspierać dziecko z myślami samobójczymi?
1. Jeżeli dojdzie do próby samobójczej, to bardzo ważne jest wsparcie rodziców. Skierowanie nastolatka do specjalisty to podstawowy krok, jaki należy wykonać. Psycholog pomoże oswoić się z zaistniałą sytuacją zarówno rodzicom, jak i dziecku. Praca z psychologiem jest długoterminowa. Wartościowa terapia musi trwać pewien czas, aby dała pożądane efekty.
2. Lekarz psychiatra to ważny specjalista, który zazwyczaj pomaga dziecku powrócić do codzienności po przykrych doświadczeniach. Specjaliści konsultują się ze sobą w celu omówienia sytuacji dziecka. Lekarz psychiatra określa, czy przyjmowanie leków przez dziecko jest konieczne.
3. Przede wszystkim nie możemy bagatelizować takiego wydarzenia, jak próba samobójcza. Często słyszę od rodziców: „To taki wiek”, „To jest bunt”, „To jest moda, bo teraz każde dziecko ma psychologa”. Próba samobójcza to wołanie o pomoc. Większość prób samobójczych jest to krzyk rozpaczy. Spróbuj pomyśleć w ten sposób: jaki ból jest w moim dziecku, jaki kryzys, jak bardzo czuje się samotne, że zaczyna używać takich środków, żeby pokazać, że ma problem? Często rodzic myśli, że dziecko chce zwrócić na siebie uwagę. Tak może być, natomiast problemem jest to, że dziecko musi się odwołać do próby samobójczej, aby rodzic zwrócił uwagę na dziecko. Nie zadbając o rozmowę, możemy się nie dowiedzieć o wielu tragediach, które wydarzyły się w życiu naszego dziecka.
4. Należy przede wszystkim otoczyć dziecko miłością i akceptacją. W próbach samobójczych nie chodzi o to, żeby znaleźć winnego, tylko o to, żeby otoczyć opieką, empatią, miłością osobę, która doświadcza kryzysu. Nie warto próbować wzbudzać w dziecku poczucia winy („kiedy się tniesz, to mnie boli tak, jakbym i ja się cięła”) czy próbować na siłę przekonywać go, że w końcu będzie lepiej – zdecydowanie korzystniejsze jest pokazywanie mu, że rzeczywiście może być lepiej. Należy otworzyć się na problemy dziecka i zawsze starać się je zrozumieć, a jeżeli problemy pociechy są dla rodziców całkowicie niezrozumiałe, to spróbować mu wtedy co najmniej okazać swoje wsparcie.
5. Z dzieckiem, które się okalecza lub ma myśli samobójcze, warto spędzać jak najwięcej czasu – i to wcale nie po to, aby mieć je ciągle pod kontrolą. Wspólny sport, spacery, gry planszowe czy inne jeszcze aktywności mogą odwrócić nieco uwagę dziecka od przykrych myśli w jego głowie, ale i przede wszystkim umacniać więź dziecka z najbliższymi.
Rodzicu, jeżeli doświadczyłeś tej trudnej sytuacji, jaką jest podjęcie próby samobójczej przez Twoje dziecko – nie zwlekaj i bezzwłocznie zgłoś się po pomoc. Wykwalifikowany psycholog pomoże Ci oswoić się z sytuacją. Dobranie odpowiednich metod leczenia nastąpi poprzez konsultację z zespołem specjalistów, którzy wspólnie zadbają o Twoje dziecko oraz całą rodzinę. Współpraca bliskich osób dziecka po próbie samobójczej jest niezbędna do tego, by stworzyć poczucie bezpieczeństwa i wsparcia. Kreowanie rodzinnej i ciepłej atmosfery to niezmiernie ważny element stawiania stabilnych fundamentów nowego życia.