Oglądanie pornografii uzależnia, podobnie jak alkohol czy narkotyki.
Jeffrey Satinover podczas wystąpienia przed Komisją Senacką USA powiedział: „To jest tak, jakbyśmy wynaleźli heroinę, sto razy silniejszą niż dotychczasowa, gotową do użycia w zaciszu swego domu i gotową do wstrzyknięcia do mózgu przez oczy”. To stwierdzenie dobitnie ukazuje siłę oddziaływania pornografii na mózg człowieka. Literatura przedmiotu i prowadzone badania neurobiologiczne bezsprzecznie dowodzą, że uzależnienie od pornografii istnieje i zmienia strukturę mózgu, tak jak działanie narkotyków czy alkoholu). Dopiero od kilku lat prowadzone są badania dowodzące, że oglądanie pornografii może być uzależniające w taki sam sposób, jak inne uzależnienia, a także opisujące zmiany biochemiczne zachodzące w mózgu pod wpływem korzystania z pornografii. Warte uwagi jest również to, że w przypadku uzależnienia od pornografii występuje zespół abstynencyjny. Naukowcy uznają uzależnienie od pornografii za przewlekłą chorobą mózgu wpływającą na układy nagrody, pamięci i motywacji. Najistotniejszy jest układ nagrody, w którym zachodzą biochemiczne zmiany na skutek rozwijającego się uzależnienia od treści pornograficznych. Bodziec gratyfikujący, jakim jest np. film pornograficzny, pobudza układ nagrody oraz inne struktury mózgu takie jak: jądro półleżące, pole brzuszne nakrywki, płat przedczołowy. W jądrze półleżącym wydzielana zostaje dopamina – związek chemiczny odpowiedzialny za poczucie szczęścia, przyjemności, ekstazy. Wyrzut dopaminy, pod wpływem oglądania pornograficznych obrazów oraz orgazmu towarzyszącego masturbacji w trakcie oglądania, jest bardzo duży i porównywalny z działaniem niektórych narkotyków (np. morfiny). Skoki dopaminowe, z jakimi mamy do czynienia w trakcie działania tych niefizjologicznych bodźców nagradzających (pornografia), powodują, że dochodzi do uruchomienia białka Delta Fos B. Jest ono odpowiedzialne za wzmacnianie pamiętania rzeczy przyjemnych. Im więcej osoba ogląda pornografii, tym więcej akumuluje się tego białka, przez co łatwiej osoba powraca do zachowania nagradzającego, tracąc stopniowo nad tym kontrolę. Gdy w końcu w mózgu nagromadzi się wystarczająco dużo białka Delta Fos B, dochodzi do zmian w strukturze mózgu, co objawia się pochłonięciem przez uzależnienie. Co ważne, wraz ze wzrostem nienaturalnej ilości dopaminy, mózg osoby oglądającej pornografię zaczyna się bronić. Zmniejsza się z tego powodu liczba receptorów dopaminy. W rezultacie wzrasta próg tolerancji na ilość i treść materiałów pornograficznych. Następuje eskalacja, która objawia się tym, że człowiek ogląda coraz więcej filmów pornograficznych i sięga po treści coraz brutalniejsze, przepełnione przemocą, pedofilią, zoofilią itd. Osoba przejawia takie zachowania, ponieważ pragnie osiągnąć taki poziom podniecenia, jaki miała wcześniej (nie będąc jeszcze tak uzależniona). W końcu mózg przyzwyczaja się do nadmiaru dopaminy. Konsekwencją tego jest to, że człowiek bez podwyższonego poziomu tego neuroprzekaźnika czuje się bardzo źle. Taka osoba jest uzależniona, odczuwa głód i marzy o oglądaniu pornografii i masturbacji przez wiele godzin.
Dzięki powyższemu rysunkowi, można wysunąć wnioski na temat potencjału uzależniającego pornografii. Jedynie kokaina dostarcza w podobnym czasie więcej dopaminy od pornografii. Natomiast poziom dopaminy utrzymuje się na stałym poziomie tylko w przypadku oglądania pornografii. Oznacza to, że pornografia dostarcza niezwykłej przyjemności przez długi czas i dlatego jest tak atrakcyjna, a zarazem niebezpieczna z powodu ryzyka uzależnienia.